MY OWN WEDDING STORY

Nu ik trouwcoach en ceremoniemeester ben, mag ik heel veel mooie bruiloften meemaken. En elke keer doet me dit weer even terugdenken aan onze eigen mooiste dag. Ik neem jullie graag mee naar 31 augustus 2018. De dag waar we een jaar lang naartoe hadden geleefd. De dag waarop mijn eigen sprookje werkelijkheid werd.

Een paar minuten voordat de wekker ging, werd ik bij mijn ouders thuis wakker. Heel traditioneel hebben Jack en ik ervoor gekozen de laatste nacht apart te slapen en totdat we elkaar zouden zien geen contact te hebben. Mijn moeder had voor een lekker ontbijt gezorgd, maar eerlijk gezegd kreeg ik door de zenuwen haast geen hap door mijn keel.

Om 8 uur stond de visagist aan de deur. Voor mij was dit ook echt het moment waarop onze bruiloft van start ging, kriebels! Zo’n 3 kwartier later was mijn make-up klaar en kon de inmiddels aangekomen kapster aan mijn haar beginnen. Toen ik in de spiegel mocht kijken en het totaalplaatje van mijn haar en make-up zag, was ik zo opgelucht! Het was precies zoals ik al een jaar voor ogen had gehad. Zo zie je maar dat het vinden van de juiste leveranciers die jou als bruid helemaal begrijpen echt heel belangrijk is!

De fotograaf had ondertussen ook zijn intrek genomen in casa de Rooij en legde elk moment vast. In het begin even wennen, maar na een half uurtje merkte je haast niet meer dat er een fotograaf aanwezig is. Ook mijn moeder, zus en aanstaande schoonzus werden door de kapper en visagist helemaal mooi gemaakt. Door met de dames op die manier de dag te kunnen beginnen, vond ik enorm fijn en relaxed. Muziekje op, theetje erbij en lekker kletsen terwijl we mooi gemaakt werden, heerlijk toch?!

Toen was daar het moment dat ik mijn jurk aan mocht gaan trekken. Ook hier weer veel opluchting toen ik in de spiegel keek en ik eindelijk zag hoe ik er als bruid uitzag. Nog snel mijn sluier in m’n haar en ik was ready to go!

Ik hoorde inmiddels dat de familie zich verzameld had om bij the first look te zijn en ook hoorde ik de trouwauto aankomen met daarin mijn aanstaande man! Zenuwen all over want ik wist natuurlijk niet hoe hij eruit zou zien en hoe hij mijn jurk zou vinden… Trillend van de zenuwen stond ik in de gang te wachten tot ik het sein kreeg dat ik tevoorschijn mocht komen.

Om 11 uur was het zover, ik stapte door de schuifdeuren de tuin in, liep naar Jack, tikte hem op de schouder en eindelijk zagen we elkaar. Wat voelde ik me gelukkig! Jack zag er prachtig uit in zijn pak en straalde van oor tot oor. Ook het boeket was supermooi en helemaal hoe ik het voor ogen had. Hoog tijd om even bij te komen van de eerste zenuwen, met familie een kort praatje te maken en een broodje te eten voor we richting de shootlocatie vertrokken.

Kort daarna reden we in de trouwauto, een oude donkerblauwe Rolls Royce, naar Breda om foto’s te gaan maken. We hadden kasteel de Bouvigne als fotolocatie uitgekozen en dat bleek een hele goede keuze! Het weer zat ook erg mee, bewolkt met af en toe een zonnetje, en we maakten zo’n anderhalf uur foto’s rondom landgoed Bouvigne. Hoewel we allebei niet zo van voor de camera staan houden, was het toch een hele fijne shoot. Zo zie je maar dat een goede fotograaf die je hierin op je gemak stelt, super belangrijk is.

Om iets voor 3 uur vertrokken we naar landgoed Wolfslaar, waar we dan echt gingen trouwen. De spanning was bij mij op dat moment onwijs aanwezig. Toen de trouwauto voor het landhuis kwam rijden en we al onze gasten zagen staan, hield ik het bijna niet droog. Jack hielp me uit de auto en samen liepen we langs al onze familie en vrienden naar binnen.

Toen de gasten zaten, was het tijd voor de zelfstandig trouwambtenaar om de ceremonie te starten. Jack liep samen met ons nichtje Livy als bruidsmeisje naar binnen en ik volgde, samen met mijn vader, op het nummer Dochters van Marco Borsato. Een bijzonder moment en toen de zin ‘vandaag is je grote dag‘ live werd gezongen, werd ik door mijn vader weggegeven.

Onze levensverhalen werden heel mooi verteld aan de hand van bijpassende nummers die prachtig begeleid werden op de piano. Er werd stilgestaan bij voor ons belangrijke momenten, we konden wat mensen bedanken en we spraken ook onze geloften naar elkaar uit voordat we elkaar het echte ja-woord gaven. De ringen werden gebracht door ons prachtige bruidsmeisje en toen was daar het moment dat we echt getrouwd waren! Als meneer en mevrouw Neele verlieten we de ceremonie en wat was ik trots en gelukkig! Als ik terugdenk aan de ceremonie krijg ik nog steeds een grote glimlach op mijn gezicht. Het was zo bijzonder, pakkend en vol liefde.

Na de ceremonie was het tijd voor de borrel. Omdat het zulk lekker weer was, kon deze buiten gehouden worden. Ook sneden we samen de bruidstaart aan genoten we van al het lekkers van de sweet table. Een moment van ontspanning en tijd om even te kletsen met onze gasten onder het genot van een drankje en hapje.

Om 18:00 begon het diner en hebben we heerlijk gegeten (in elk geval voor zover dat gaat met een strakke trouwjurk aan...). Vanuit restaurant Wolfslaar hadden ze een mooi menu samengesteld en dit viel erg in de smaak (bij ons, maar gelukkig ook bij onze gasten!).

Na het eten konden Jack en ik even bijkomen in een aparte ruimte voordat het feest zou beginnen. We hoorden de avondgasten binnen druppelen en rond 9 uur was het moment daar dat we samen, als man en vrouw, de grote trap afkwamen. Toen we zagen dat er zoveel mensen gekomen waren naar ons feest, werd ik weer wat emotioneel. Heel bijzonder dat er zoveel mensen zijn die samen met ons deze mooie dag wilden vieren.

We werden ook nog verrast met een filmpje waarin Jack en ik werden nagedaan en waar onze typische gewoonten en grappige momenten even goed werden uitvergroot. We hebben echt gehuild van het lachen, hilarisch, herkenbaar en zo goed gedaan!!

De DJ zette de muziek voor onze openingsdans in en dit was de start van een (al zeg ik het zelf) erg gezellig feestje dat tot in de vroege uurtjes door ging.

31 augustus 2018. Een dag om nooit te vergeten en om met een goede dosis geluk en liefde aan terug te denken.

X Renske